راه اندازی شبکه فرآیند تخصیص تنظیمات، خط مشی‌ها، جریان‌ها و کنترل‌های مرتبط با شبکه است. در یک شبکه مجازی، ایجاد تغییرات در پیکربندی شبکه آسان‌تر است زیرا دستگاه‌های فیزیکی شبکه با نرم‌افزار جایگزین می‌شوند و نیاز به راه اندازی حضوری و گسترده را از بین می‌برند.
راه اندازی شبکه همچنین می‌تواند از طریق یک مدیر پیکربندی متمرکز شبکه خودکار و مدیریت شود، که حجم کار دستی IT را کاهش داده و این کار را آسان‌تر میکند و باعث میشود:
- عملکرد شبکه را حفظ کنید
- تغییرات پیکربندی را انجام دهید
- راه اندازی مجدد دستگاه‌های شبکه را انجام دهید
- ردیابی و گزارش داده‌ها را عملی کنید
برخی از اصول اولیه راه اندازی شبکه عبارتنداز راه اندازی و پیکربندی سوئیچ/روتر، پیکربندی هاست، پیکربندی نرم افزار و فایروال و توپولوژی شبکه که می‌تواند از طریق APIها کنترل شود.
اهمیت راه اندازی شبکه در سازمان
راه اندازی صحیح شبکه برای پشتیبانی از جریان ترافیک از طریق شبکه ضروری است و همچنین می‌تواند امنیت شبکه را پشتیبانی و افزایش دهد و پایداری شبکه را بهبود بخشد. علاوه بر این، راه اندازی شبکه با کمک یک شرکت پشتیبانی شبکه همچون شرکت رایان پشتیبان و با استفاده از ابزارهای پیشرفته‌ی پیکربندی، می‌تواند مزایای زیادی را به همراه داشته باشد، از جمله:
- ردیابی و گزارش خودکار داده‌ها، به مدیران اجازه می‌دهد هر گونه تغییر پیکربندی و تهدیدها یا مشکلات بالقوه را شناسایی کنند.
- یک راه آسان برای ایجاد تغییرات انبوه، مانند تغییر کلی رمز عبور در شرایطی که رمزهای عبور به خطر افتاده است.
- ابزاری برای بازگرداندن سریع تنظیمات شبکه به پیکربندی قبلی
- کاهش زمان توقف، به لطف افزایش دید و توانایی شناسایی سریع تغییرات
- نگهداری و تعمیر ساده دستگاه‌های شبکه (فیزیکی یا مجازی) و اتصالات
- امکان راه اندازی مجدد دستگاه در صورت خرابی، به لطف مدیریت ذخیره سازی متمرکز دستگاه‌ها
راه اندازی شبکه به مدیر سیستم اجازه می‌دهد تا شبکه‌ای را برای دستیابی به اهداف ارتباطی راه اندازی کند. این فرآیند شامل وظایف زیر است:
پیکربندی روتر: آدرس‌های IP صحیح و تنظیمات مسیر و غیره را مشخص میکند.
پیکربندی میزبان (هاست): با ثبت تنظیمات شبکه پیش‌فرض، مانند آدرس‌دهی IP، پروکسی، نام شبکه و شناسه یا رمز عبور، برای فعال کردن اتصال و ارتباط شبکه، یک اتصال شبکه را روی رایانه میزبان یا لپ‌تاپ تنظیم میکند.
پیکربندی نرم‌افزار: هر نرم‌افزار مبتنی بر شبکه، مانند سیستم تشخیص نفوذ (IDS)، اجازه دسترسی دارد و با اعتبار مناسب برای نظارت بر ترافیک شبکه ارائه میشود.
علاوه بر این، راه اندازی شبکه شامل اشتراک گذاری اینترنت/ شبکه، نصب نرم افزار/ برنامه و نصب فایروال است.
راه اندازی شبکه با پیکربندی صفر چیست؟
شبکه با پیکربندی صفر به مجموعه‌ای از فناوری‌ها اطلاق میشود که به مدیران شبکه اجازه می‌دهد تا یک شبکه را راه‌اندازی کنند و دستگاه‌ها را بدون نیاز به پیکربندی دستی تنظیمات شبکه به هر دستگاه متصل کنند.
این به ویژه برای اینکه به کاربران نهایی اجازه دهد به راحتی به شبکه متصل شوند مفید است. با این حال، برای یک مدیر شبکه سازمانی، به جای اتکا به تنظیمات پیش فرض، مزایایی برای پیکربندی و نظارت فعال شبکه وجود دارد.
توپولوژی شبکه چیست؟
انواع مختلف پیکربندی شبکه در شبکه‌های کامپیوتری معمولاً توپولوژی شبکه نامیده میشود. توپولوژی شبکه شرح می‌دهد که چگونه گره‌ها یا دستگاه‌ها (فیزیکی یا مجازی) در یک شبکه مرتب شده‌اند و چگونه با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند.
توپولوژی شبکه می‌تواند فیزیکی (اشاره به جایی که دستگاه‌های فیزیکی در ارتباط با یکدیگر قرار می‌گیرند) یا منطقی (اشاره به نحوه انتقال داده‌ها از طریق شبکه، از جمله هر گونه منابع مجازی یا ابری) باشد. هنگام انتخاب توپولوژی شبکه، یک سازمان باید اندازه شبکه، الزامات عملکرد و جریان ترافیک خود را از جمله عوامل دیگر در نظر بگیرد.
توپولوژی‌های رایج شبکه عبارتند از:
گذرگاه (Bus): در این نوع توپولوژی هر گره در شبکه در امتداد یک مسیر خطی متصل است. این توپولوژی ساده اغلب برای شبکه‌های کوچک استفاده میشود.
حلقه (Ring): در توپولوژی حلقه گره‌ها در یک حلقه به هم متصل می‌شوند و ترافیک ممکن است در یک جهت یا در هر دو جهت جریان داشته باشد. شبکه‌های حلقه معمولا مقرون به صرفه هستند، اما به اندازه توپولوژی‌های دیگر شبکه مقیاس پذیر یا پایدار نیستند.
ستاره (star): یک گره مرکزی به تمام گره‌های دیگر شبکه متصل میشود. این یک توپولوژی رایج و پایدار است که اغلب برای شبکه‌های محلی (LAN) استفاده میشود.
مش (Mesh): در راه اندازی شبکه با توپولوژی مش گره‌ها به گونه‌ای به هم متصل می‌شوند که چندین مسیر بین گره‌ها امکان پذیر است. این نوع توپولوژی شبکه، همانطور که انعطاف پذیری شبکه را افزایش می‌دهد، هزینه را نیز افزایش می‌دهد. یک شبکه ممکن است به طور کامل مش بندی شده باشد (همه گره‌ها به تمام گره‌های دیگر متصل می‌شوند) یا تا حدی مشبک شده باشند (فقط برخی از گره‌ها دارای چندین اتصال به گره‌های دیگر باشند).
ستون فقرات یا درخت (Tree): توپولوژی‌های ستاره‌ای متعدد در یک پیکربندی ستاره بزرگتر به هم متصل شده‌اند.
ترکیبی (Hybrid): ترکیبی از دو یا چند توپولوژی مجزا که با هم در یک شبکه استفاده میشود.
چگونه می‌توانید پیکربندی شبکه خود را بررسی کنید؟
در یک محیط خط فرمان، دستورات ipconfig (برای پیکربندی شبکه ویندوز) و ifconfig (برای پیکربندی شبکه لینوکس و همچنین Mac OSX و سایر محیط‌های مشابه لینوکس) به شما امکان می‌دهند اطلاعات مربوط به پیکربندی شبکه خود را مشاهده کنید و شبکه خود را پیکربندی کنید.
با یک مدیر پیکربندی شبکه یا با APIها، می‌توانید پیکربندی شبکه را در یک رابط نرم‌افزاری متمرکز بررسی و تنظیم کنید، که به شما امکان می‌دهد به راحتی شبکه خود را پیکربندی، نظارت و مدیریت کنید. یک مدیر پیکربندی شبکه همچنین استفاده از اتوماسیون را برای ایجاد تغییرات و به‌روزرسانی‌های خط‌مشی امکان‌پذیر میکند.
چگونه سوئیچ شبکه و روتر را پیکربندی کنیم؟
هنگام تنظیم سوئیچ شبکه و روتر، مهم است که تنظیمات را سفارشی کنید و تمام تنظیمات لازم را اعمال کنید تا مطمئن شوید که شبکه شما به درستی کار می کند. برخی از تنظیمات قابل تنظیم روی سوئیچ شبکه و روتر عبارتند از:
- آدرس IP – برای شناسایی
- رمز عبور – برای امنیت بیشتر
- انتخاب کانال و باند – برای بهبود عملکرد
- دروازه پیش‌فرض — برای قابل مشاهده کردن دستگاه برای ابزارهای مدیریت شبکه
- کشف همسایه – برای دید بیشتر
- زمان صحیح – برای عیب یابی مناسب و گزارش های دقیق خطا
- مدیر پیکربندی شبکه ساده‌ترین راه برای انجام پیکربندی سوئیچ شبکه و اعمال این تنظیمات به طور مداوم در هر دستگاه در شبکه سازمانی شما است.
نظارت بر شبکه (مانیتورینگ شبکه) چیست؟
مانیتورینگ شبکه تابعی از مدیریت شبکه است که شبکه را رصد میکند و مدیران شبکه را در مورد مسائل احتمالی هشدار می‌دهد. آستانه یا شرایط برای هشدار به مدیر را می‌توان بر اساس جریان ترافیک شبکه و نیازهای تجاری پیکربندی کرد. هنگامی که مشکلاتی رخ می‌دهد، مدیریت پیکربندی شبکه به مدیر اجازه می‌دهد تا با اصلاح پیکربندی یا افزودن منابع شبکه بیشتر، به سرعت مشکل را اصلاح کند.
