تفاوت کابل فیبر نوری و کواکسیال و جفت بهم تابیده چیست؟

کابل جفت بهم تابیده، کابل فیبر نوری و کابل کواکسیال از انواع کابل شبکه هستند که در سیستم‌های ارتباطی مدرن مورد استفاده قرار می‌گیرند. این کابل‌ها عمدتاً از نظر زمان تأخیر، سرعت انتقال داده و امنیت کلی با یکدیگر تفاوت دارند. اگر به دنبال پاسخ این سوال هستید که تفاوت کابل فیبر نوری و کواکسیال و جفت بهم تابیده چیست، در ادامه مطلب با ما همراه باشید.

تفاوت کابل فیبر نوری و کواکسیال و جفت بهم تابیده

قبل از آنکه به بررسی تفاوت این کابل ها به عنوان مهمترین تجهیزات شبکه بپردازیم، بهتر است نگاه مختصری به هریک از کابل ها داشته باشیم.

کابل جفت بهم تابیده

کابل جفت پیچ خورده نوعی کابل است که در آن دو هادی مستقل از یک مدار تک به منظور کاهش تقاطع و القاء الکترومغناطیسی به هم پیچیده می‌شوند. دو نوع کابل جفت بهم تابیده وجود دارد: کابل دارای محافظ و بدون محافظ. کابل دارای محافظ، دارای پوششی برای محافظت در برابر سیم است. در حالی که کابل محافظت نشده اینگونه نیست، برای شبکه‌های تلفنی قدیمی استفاده می‌شود و ارزانترین نوع کابل شبکه محلی است.

نحوه کار

در این کابل‌ها انتقال سیگنال‌ها به شکل الکتریکی از طریق سیم رسانای فلزی صورت می‌گیرد و به دلیل وجود میدان مغناطیسی خارجی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. کابل جفت پیچ خورده از یک جفت سیم مسی عایق ساخته شده است.

برای دریافت خدمات کابل کشی شبکه از طریق شماره ۰۲۱۲۲۳۴۰۴۷۶ با ما در ارتباط باشید.

کابل کواکسیال یا هم‌محور

کابل کواکسیال که به آن کابل Coax نیز گفته می‌شود برای انتقال سیگنال‌های با فرکانس بالا طراحی شده است. این نوع کابل، مسی است که بطور خاص با یک سپر فلزی ساخته شده که برای جلوگیری از تداخل سیگنال است. کابل کواکسیال در خطوط تلفن، شبکه اینترنت، حمل داده‌های پر سرعت کامپیوتر و برای حمل سیگنال‌های تلویزیون و فرستنده‌های رادیویی به آنتن استفاده می‌شود.

نحوه کار

این کابل از یک هادی مسی گرد و سه لایه عایق و محافظ تشکیل شده است. انواع متداول کابل کواکسیال که بیشتر در مناطق مسکونی مورد استفاده قرار می‌گیرد عبارتند از: RG59 و RG6  . از کابل کواکسیال برای انتقال سیگنال به شکل الکتریکی بر روی رسانای داخلی کابل استفاده می‌شود.

کابل فیبر نوری

یک مدل کابل شبکه است که شامل رشته‌های الیاف شیشه‌ای است که درون یک محفظه عایق بندی شده است. تمام الیاف نوری از هسته‌ای از سیلیکون شفاف مانند مو پوشانده شده با روکش خاص خود همراه است تا از نشت نور به محیط اطراف خودداری کنند. این کابل برای مسافت‌های طولانی، شبکه داده با کارایی بالا و ارتباطات از راه دور طراحی شده‌اند. کابل فیبر نوری را می توان به فیبر حالت تک (SMF) و فیبر چند حالته (MMF) طبقه بندی کرد. فیبر یک حالته از رشته‌های شیشه‌ای بسیار نازک و لیزر برای تولید نور استفاده می‌کند در حالی که کابل نوری چند حالته از LED استفاده می کند. به دلیل حساسیت شدید فیبر نوری، معمولاً این کابل با ماده محافظ سبک و با استحکام بالا مانند Kevlar پوشانده شده است.

نحوه کار

کابل فیبر نوری نوعی کابل اترنت است که از یک یا چند فیبر نوری تشکیل شده که برای انتقال داده استفاده می‌شود. کابل فیبر نوری داده‌ها را به عنوان پالس‌های نوری از لامپ‌های کوچک شیشه‌ای منتقل می‌کند (انتقال سیگنال به شکل های نوری از فیبر شیشه ای صورت می گیرد). کابل فیبر نوری به دلیل میدان مغناطیسی خارجی هرگز تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد.

کابل های نوری از الیاف نوری بسیار نازک که ساخته شده و یک کابل واحد را تشکیل می‌دهند. الیاف را می‌توان از شیشه یا پلاستیک ساخت. به طور کلی کابل فیبر نوری به دلیل عملکرد و ظرفیت بالا از کابل مسی گران‌تر است. فیبر نوری بالاترین میزان مصونیت صوتی را دارد زیرا پرتوهای نوری تحت تأثیر صدای الکتریکی قرار ندارند.

نصب و اجرای فیبر نوری دشوار است. این به این دلیل است که نازک و شکننده هستند و به همین دلیل در نصب نیاز به مراقبت بیشتری دارند.

تفاوت فیبر نوری با کواکسیال و جفت بهم تابیده

 فیبر نوری پهنای باند بسیار بالایی در مقایسه با کابل های جفت کواکسیال و بهم تابیده دارد. امنیت در فناوری فیبر نوری افزایش یافته است. کابل‌های فیبر نوری برای پشتیبانی از اتصال از راه دور بین کشورها و شهرها هم کاربرد دارد. آنها همچنین در مراکزی که در آن حجم زیادی از داده‌ها باید منتقل شوند، نیز کاربردی هستند.

 کابل فیبر نوری می‌تواند تلویزیون‌، تلفن و داده را با سرعت نسبتاً سریع تری در مقایسه با کابل بهم تابیده و کابل کواکسیال انتقال دهد. کابل فیبر نوری از لوله‌های بسیار نازک و پایدار از شیشه یا پلاستیک ساخته شده است و به همین دلیل قطر کمی دارد. کابل فیبر نوری نسبت به دو مدل دیگر از لحاظ وزنی هم سبک‌تر است.

تفاوت کابل‌های کواکسیال با فیبر نوری و جفت بهم تابیده

هزینه کابل‌های کواکسیال از کابل جفت بهم تابیده بالاتر است. به دلیل نوع ساخت، کابل‌های هم‌محور در رد نویز نسبت به کابل‌های جفت بهم تابیده  بهتر عمل می‌کند.

نصب و اجرای کابل کواکسیال به دلیل عایق دی الکتریک اطراف مس هسته نسبتاً مشکل است. پهنای باند متوسطی نسبت به فیبر نوری دارد. امنیت سیگنال منتقل شده تضمین نمی‌شود. سرعت کمتر و وزن بیشتری نسبت به فیبر نوری دارد.

برخی از تلفاتی که در کابلهای کواکسیال رخ می دهد عبارتند از: از بین رفتن مقاومت ، افت دی الکتریک و از بین رفتن پرتودهی.

تفاوت کابل‌ جفت بهم تابیده با فیبر نوری و کواکسیال

 در مقایسه با کابل های نوری Coaxial و فیبر نوری نسبتاً قیمت پایین‌تری دارند. اگرچه به منظور کاهش نویز از منابع خارجی طراحی شده‌اند  اما معمولاً در رد این نویز موفق نیستند. نصب و اجرای آنها ساده و آسان است. پهنای باند کمتری نسبت به دو مدل دیگر دارد و امنیت سیگنال منتقل شده تضمین نمی‌شود. وزن و قطر بیشتری را هم با فیبر نوری دارند.

نتیجه گیری

در نهایت اینکه  از دست دادن سیگنال نیز عامل دیگری است که می‌تواند بین کابل‌های کواکسیال، فیبر نوری و  جفت‌ بهم تابیده تمایز قائل شود.  هرچه طول کابل‌های کواکسیال و جفت بهم تابیده بیشتر شود این امر نیز بیشتر اتفاق می‌افتد در صورتی که در فیبر نوری اینگونه نیست. البته با توجه به محل مورد استفاده و وسعت آن هر کدام نسبت به دیگری برتری دارند. بنابراین در پاسخ به تفاوت کابل فیبر نوری و کواکسیال و جفت بهم تابیده چیست، نوع نیاز و هدف از استفاده نیز تاثیرگذار است.